Nou, daar ligt ie dan die lieve lieve stad
met zwanen, bruggetjes en regenbogen.
Stad, ik zie nog steeds met weke ogen
hoe ik je voor ‘t eerst heb liefgehad.
Als Brabants lulletje hier met de trein
zag ik vanaf de Amstelbrug het water
en zegde thuis ontduizeld een week later
baan en huur op om in jou te zijn.
Nu: betrokken medeburgers schrijven
lieve warme ingezonden brieven
over ‘t vraagstuk hoe die lieve lieve
lieve lieve stad ook lief moet blijven.
Ik ken het tjilpen in de buitenwijken,
ik strolde, snuffelde daar als een hond
en lag een man geslagen op de grond
dan trachtte ik daar overheen te kijken.
Amsterdam ik zie nog steeds je lijf
maar ook zie ik je dementieus vervliegen
je staart en prevelt en ik zie je wiegen,
bent eigenlijk al weg, alleen ik blijf.
