Vrij Nederland, 2005:
https://groups.yahoo.com/neo/groups/linksnederlands/conversations/topics/12062?var=1
“In de nok van het gebouw aan de Keizersgracht huist de sectie asiel- en vreemdelingenrecht. Valérie Essenburg (29) werkte tot twee jaar geleden bij een Utrechts advocatenkantoor. Ze is jong, idealistisch en ook zij benadrukt, net als Zuur en Ferschtman, dat ze wil opkomen voor de mensenrechten. Daarom is ze overgestapt naar BFWK. ‘Mijn allereerste cliënt was een Koerdisch meisje van twintig jaar dat afschuwelijke dingen had meegemaakt,’ zegt ze. ‘Ze was op brute wijze verkracht en gemarteld. Je vraagt je af hoe het kan dat de ene mens de ander zo beestachtig behandelt.
De ambtenaren van de Immigratie- en Naturalisatiedienst waren aanvankelijk heel vijandig. Maar uiteindelijk, na veel medische rapporten, veranderde dat gelukkig.’
Van haar geloof in de goede bedoelingen van de politiek en regering is inmiddels weinig meer over. Ze was in januari 2003 net aan haar nieuwe baan begonnen toen de marechaussee op Schiphol collega’s Victor Koppe en Martijn Strooij oppakte. Het tweetal probeerde te voorkomen dat hun cliënt Mullah Krekar in het holst van de nacht op een vliegtuig naar Noorwegen zou worden uitgezet. De Iraakse Koerd met een vluchtelingenstatus in Noorwegen was enkele maanden daarvoor aangehouden tijdens een tussenlanding op Schiphol. Dit gebeurde op last van Jordanië, Krekar werd beschuldigd van drugshandel, maar op de achtergrond speelde mee dat hij door de Verenigde Staten werd beschouwd als ‘de missing link’ tussen Al Qaeda en de Iraakse leider Saddam Hoessein. (Het zou niet de eerste keer zijn dat Jordaanse opsporingsambtenaren met hun gevreesde ondervragingspraktijken de CIA een handje hielpen.)
Later stelde de Nederlandse rechter vast dat al deze beschuldigingen onterecht waren. Maar voor het zover was,
dreigde Krekar al zijn Noorse verblijfsvergunning kwijt te raken. Koppe en Strooij wilden daarom in ons land snel een asielprocedure voor hem aanspannen. En dát mocht niet van Justitie. Zonder dat een rechter zich kon uitspreken over de uitzetting, werd Krekar in het diepste geheim naar Oslo gevlogen.‘Een paar jaar geleden had ik nooit geloofd dat dit soort dingen hier gebeuren,’ zegt Essenburg. ‘Maar mijn ogen gingen open. Nederland doet gewoon mee aan praktijken waar we eigenlijk nooit aan mee zouden moeten doen.'”