Gebukt gaan onder klimaatstress. Het lijkt een groeiend fenomeen. Volgens Nowak is het de niet aflatende stroom van beelden en verhalen over ecocide, klimaatontwrichting, massa-uitsterving en verzuipende akkers die ons in de greep houdt. „Klimaatverandering is emotie”, vertelt ze. Het is het juk van de worstelende groenmens: goed willen doen, maar vrezen dat alles tevergeefs en heilloos is. (…) „Ik houd een pleidooi voor een openhartig gesprek over hoe klimaatontwrichting ons raakt”, prikkelt Nowak de aanwezigen. Ze vertelt waartoe klimaatdepressie kan leiden. Wenende wetenschappers tijdens presentaties, een Amerikaanse weerman die aanklopt bij een therapeut voor pretraumatische stress en een zelfmoord na het zien van Al Gores apocalyptische film An inconvenient truth.
Vanuit de collegebanken gaat een vrouw te biecht. „Ik heb zojuist sushi gegeten. En ik heb de tonijn niet geweigerd.” De zaal is eventjes doodstil. „Nu voel ik me daar slecht over.” Wroeging over een met uitsterven bedreigde vissoort. Een oudere dame haakt in. Zij moet huilen als ze ziet dat een buurman zijn tuin besproeit met onkruidverdelger Roundup. Tuinsmart. Ze wil hem er wel op aanspreken, maar doet het niet.
