Te lezen in kwaliteitscourant Trouw.
“Euh, meneer, zou u deze armleuning misschien met mij willen delen?”
“Uiteraard.”
Hij bleef in zijn tijdschrift staren en trok zijn arm ietsjes naar zich toe.
“En zou u uw benen iets meer kunnen opschuiven, zodat ik ook wat ruimte heb?”
Hij trok zijn benen dichter naar elkaar toe en schonk mij op deze wijze een beetje ruimte. Niet veel later deed hij weer gewoon wat hij gewend was: koloniseren van ruimte.Willems gedrag is voor mij kenmerkend voor mensen die buitenlanders manen om zich in Nederland aan te passen. Het feit dat zij de regels bepalen, betekent dat ze er vanuit zijn gegaan dat zij de ruimte bezitten en dat eenieder die niet op hen lijkt zich aan die regels moet houden. Het maakt niet uit of de ander Willem van Oranje als Vader der Nederlanden beschouwt, of een trotse bezitter is van de Nederlandse identiteit. Hun irissen scannen op pigmenten.
https://www.trouw.nl/opinie/in-het-vliegtuig-naast-willem-van-oranje-voel-ik-me-klein~a6b62375/
Intens racistisch. Naar ‘Willem van Oranje’ maar ook naar zichzelf https://t.co/kYUStDtKqH
— Elif Isitman (@EIsitman) 4 april 2019
Er is nou echt geen ondergrens aan de kwaliteit van dit soort columns qua plaatsing? Een eind- of hoofdredacteur moet toch de krant, zijn lezers en ook dit mannetje in bescherming nemen.
— Jan Roos (@LavieJanRoos) 5 april 2019
— Paul van der Bas (@paulvdbas) 4 april 2019
