In de naam van Allah, de Compassievolle, de de Compassiegever,
Beste uwe excellentie, minister Sigrid Kaag,
Op het nieuws is Iran volop in het nieuws en daarom schrijf ik u deze brief in het geval u een dezer dagen als minister van Buitenlandse Handel en ontwikkelingssamenwerking naar dat land wordt uitgezonden! Ik weet ook dat u veel werk doet dat u slapeloze nachten bezorgd, ver weg van het publieke oog. U doet wat u doet uit innerlijke roeping. Dan doet het publieke oog er eigenlijk niet toe. Uw beloning dat is het resultaat van uw werk en van vele anderen die met u werken. Ik wil u hiervoor bedanken vanuit het binnenste van mijn hart. U bent voor mij een grote inspiratie en voorbeeld.
Wie is deze schrijfster zult u zich misschien afvragen. Ik ben ‘s lands eerste vrouwelijke imam. Al noem ik mijzelf liever een Avant-Garde Imam, omdat ik geen traditionele imam ben, maar een kunstenares die probeert buiten de moskee Allah’s bloemen te zaaien, om de traditionele imams een handje te helpen, want die zitten vast, binnen de muren van de moskee.
Vanzelfsprekend snap ik uw diplomatieke houding en het respect dat daaruit voortkomt voor de customs van de landen waar u naar uitgezonden wordt. In Iran moeten vrouwen hun haren bedekken.
U wilde daar geen aanstoot aan geven en volgde de gebruiken van het land dat u bezocht. Met name omdat u een goede vertrouwensband wilde kweken, berustend op wederzijds respect. Daarin steun ik u volledig. Ik wil mijn steun zelfs nog verder trekken. Ik denk dat u een kans miste om enerzijds respect te geven, maar ook respect te krijgen, voor de Hollandse cultuur en geschiedenis. U had namelijk in Hollandse klederdracht de Iraanse ayatollahs tegemoet kunnen treden omdat de Hollandse klederdracht de cultuur daar volledig respecteert, want het haar is bedekt, maar wel mèt zelfrespect. Nederland kan prima de gebruiken elders respecteren, zonder de eigen cultuur uit het oog te verliezen. Misschien dat u daarmee zelfs een trend had kunnen veroorzaken in Iran.
We moeten ons niet schamen voor dat deel van onze VOC-mentaliteit dat innovatief was en kansen greep wanneer ze voor het grijpen lagen. Iran heeft een enorme markt als het om hoofdbedekking gaat. De vrouwen daar zoeken naar manieren om zich te onderscheiden en te moderniseren. Een introductie van de Hollandse klederdracht aan het Iraanse publiek kan een gat in de markt zijn, vooral ook omdat het zo ludiek is. Denk eens in wat er wereldwijd in de kranten verschijnt dat de Iraanse vrouwen voortaan als Zeeuwse meisjes gekleed gaan! Dat zou een doorn in het oog zijn van de Ayatollahs (die het oogluikend zullen moeten toestaan) en een lucratieve handel voor ons Nederlanders!
Wat ook noemenswaardig is, is dat er in onze eigen Hollandse klederdracht van oudsher traditionele Perzische stof is verwerkt, wat een mooie attentie is naar uw gastheren en kennis laat blijken van een eeuwenoude warme relatie tussen onzer beiden landen.
Als laatst doe ik uw een Arabische omhelzing, vier keer, luchtig, de wangen net niet rakend, maar dichtbij genoeg om mijn innige groet op een respectvolle manier aan u te kennen te geven,
En Allah weet het beter,
Salima El Musalima
