Twee aanslagen op één dag. We zouden het bijna Franse taferelen noemen. Of Zweedse. Maar nee, nu weer eens gewoon in de good ol’ US of A.
Het is een puinzooi, maar ik zal proberen wat duidelijkheid te scheppen. Niet geschoten is immers altijd mis.
Beide wilden bekendheid verwerven; en daarom zal ik hun namen niet noemen.
Media deden hun best om vooral over de El Paso-shooter te berichten. Nu zijn daar enkele legitieme redenen voor: ‘El Paso’ had meer doden, gebeurde eerder dan ‘Dayton’ en de dader liet een duidelijk manifest achter. De tweede schutter deed dit niet, dus moeten we zijn gedachtegang en motieven wat meer bij elkaar puzzelen. Sowieso ben ik niet per se geïnteresseerd in de specifieke ideologie van deze personen, zoals ik al eerder heb betoogd in mijn ‘recensie’ van het manifest van de Christchurch shooter.
Toch was er vooral aandacht voor de eerste. Ik heb zo het vermoeden dat het dodental er niet toe doet. Misschien iets anders dat er aanleiding voor was. In ieder geval, volgens een gast van Nieuwsuur ‘deelde de El Paso-schutter gedachtegoed met Wilders en Baudet’.
Als we dit soort guilt by association willen gaan doen, dan kunnen we nog bedrogen uitkomen. Want dan mogen een aantal presidentskandidaten voor 2020 ook wel inpakken. En bepaalde organisaties (antifa), politieke stromingen (links) en ideologieën (socialisme) ook.
Volgens de Twitter-bio van de Dayton-schutter:
‘he/him / anime fan / metalhead / leftist / i’m going to hell and i’m not coming back.’
Ook zou hij op Elisabeth Warren stemmen tijdens de volgende verkiezingen – die hij gelukkig niet mee zal maken.
Dit soort acties wordt consequent gepleegd door jonge mannen. Blanke mannen, zwarte mannen, bruine mannen; christenen en moslims. Bijna altijd jong – wat ook gold voor Mohammed Bouyeri, Jason Walters en Volkert van der Graaf.
Jonge mannen die geradicaliseerd zijn door de mainstream media. Media die hen óf vertellen dat ze het absolute kwaad vertegenwoordigen omdat ze ‘witte mannenprivilege hebben’ die het patriarchaat in standhouden; óf dat het opkomende fascisme ieder moment tot een genocide kan leiden, omdat de president van de VS een nazi is die concentratiekampen heeft opgezet aan de grens met een armlastig derdewereldland.
Jonge mannen die geen toekomst zien. Ze hebben geen vertrouwen in de politiek, de maatschappij, ze ervaren dat alles en iedereen tegen ze is, dat er niks is dat ze kunnen doen op een vreedzame manier. Jongens die existentiële frustratie ervaren, die het gevoel hebben dat ze er niet mogen zijn. Of dat gevoel terecht is, is voor die jongens niet van belang. Het gaat erom dat ze het in het diepst van wat ze zijn ervaren: waardeloos in een hopeloze wereld. Sommigen geven zich aan een jihadistische ideologie. Anderen geven zich aan een racistisch-fascistische ideologie. Anderen geven zich aan een communistisch-marxistisch-antifa-socialistische ideologie. De uitkomst is hetzelfde.
Of de frustratie nu komt door sociaal-economische achterstelling’, een verklaring die we immer horen wanneer de dader niet blank was en/of een moslim – maar nooit wanneer het een blanke jongeman betreft, terwijl die het sociaal-economisch gezien gemiddeld niet veel beter doen qua levensverwachting, gemiddeld salaris, arbeidsperspectief, en een algemeen gevoel erbij te horen; iets goeds in zich te dragen – of dat de jongeman in kwestie gedreven werd door psychose, depressie, schizofrenie, of andere geestesziekte; het maakt niet veel uit. Het resultaat is hetzelfde.
Binnen 13 uur waren er in de VS dus twee mass shootings – ik gebruik die term omdat ‘schietpartij’ wat mij betreft de ernst van de zaak onvoldoende uitdrukt – waarvan er één breed werd uitgemeten in de media. Die werd onmiddellijk aan politiek rechts toegeschreven. “Schutter had hetzelfde gedachtegoed als Wilders en Baudet.”
Iedereen die de moeite heeft genomen om het manifest, dat naar alle waarschijnlijkheid van hem afkomstig is, te lezen, kan zien dat dit niet het geval is.
Primair omdat Wilders en Baudet allebei geloven in de legitimiteit van de parlementaire democratie. Beiden geloven in democratische besluitvorming. Beiden geloven in de heiligheid van het vrije woord. Wilders en Baudet beschouwen de EU als een totalitair systeem, en de islam als een totalitaire ideologie. Daarin zijn ze dus gekant tegen censuur, totalitarisme en dictatuur. (waar fascisme een vorm van is). Onderling verschillen ze op bepaalde punten; maar beiden zijn niet bijzonder geïnteresseerd in ras – laat staan een blank etnisch-identitair volksnationalisme. Ze zijn geïnteresseerd in ideologie; primair het gevaar van ideologie.
Mensen worden niet geradicaliseerd door Trump, Baudet of Wilders. Ook niet door YouTube, wat De Volkskrant en De Correspondent ook mogen claimen. Waar ze wél extremistisch door worden is eenzijdige berichtgeving, abjecte retoriek over ‘concentratiekampen’ en censuur – waardoor ze hun heil ondergronds gaan zoeken, of in online echokamers zoals Stormfront.
Een wereld waarin ‘wit’ zijn continu wordt gepathologiseerd radicaliseert mensen (voor de trage lezers, daar stond ‘continu’, niet ‘sinds jaar en dag’, dus nee, ik suggereer niet dat dit een eeuwenoude traditie is) en kweekt onder andere blank identitair etnonationalisme, zo niet een bewondering voor fascisme en suprematisch denken. Die bieden in ieder geval nog een positief zelfbeeld dat kracht uitstraalt; helaas ten koste van andere groepen, maar hé, als zij het ook mogen…
We zeggen hetzelfde over islamitische jongeren die radicaliseren. Omdat ze door de media en de cultuur in de hoek gedrukt worden. Behalve dat de retoriek waarmee openlijk en schaamteloos over de perfiditeit van ‘witheid’ gepraat wordt absoluut onacceptabel zou zijn voor iedere andere etnische categorie.
Deze jongemannen plaatsten zich expliciet en door middel van hun daden buiten die maatschappelijke orde en deden aan eigenrichting. Hierin werden ze mijns inziens primair gedreven door persoonlijke razernij. Het zegt voldoende dat beide schutters er wat verschillende ideeën op nahielden – hoewel die verschillen ook weer niet zo groot zijn als de MSM doen geloven – hun daden waren vergelijkbaar: dood en verderf zaaien; leed veroorzaken. Misery loves company.
Net als de Christchurch shooter, die ik niet bij naam noem aangezien erkenning is wat dit soort personen wil, was de gegeven ideologische reden eerder bijzaak dan oorzaak. Het was de existentiële bloeddorst die de doorslag gaf, zoals uiteindelijk altijd duidelijk wordt uit het lezen van hun schrijfsels. Dat geldt voor het Christchurch manifest, Pekka-Eric Auvinens schrijverij, de bizarre artistieke uitspattingen van Seung-Hui Cho en de literaire pretenties van Eric Harris en Dylan Klebold (die door Tim Krabbé uiterst nauwgezet zijn uitgeplozen in zijn non-fictie roman Wij Zijn Maar Wij Zijn Niet Geschift).
Een uitweiding hierover zal dit najaar te lezen zijn in het binnenkort te verschijnen boek Diversiteit, Identiteit en de ‘culture wars’. Hierin verwijs ik ook naar het essay De Radicale Verliezer: over de psychologie van de zelfmoordterrorist van Hans Magnus Enzensberger, dat een aanrader is voor wie mass shooters, school shooters, jihadi’s en zelfmoordterroristen wil begrijpen.
En dat dit door wapens zou komen; bespaar me het idee. De meest dodelijke daad van domestic terrorism in de geschiedenis van de VS is gepleegd door Timothy McVeigh. Met een kunstmestbom. 9/11 met vliegtuigen en stanleymessen. Er worden in Londen recordaantallen mensen neergestoken of met zuur overgoten. De gebruikte wapens zijn incidenteel. De Christchurch-shooter schreef zelf dat hij bewust voor wapens koos, om het debat rondom vuurwapens te laten escaleren in de hoop dat het tot een gewapende burgeroorlog zou komen.
Een overzicht van enkele incidenten van de afgelopen weken (en ik zal etniciteiten vermelden, aangezien dat blijkbaar de norm is geworden voor raciaal identitairen):
“My ideology has not changed for several years. My opinions on automation, immigration, and the rest predate Trump and his campaign for president. I’m putting this here because some people will blame the President or certain presidential candidates for the attack. This is not the case. I know that the media will probably call me a white supremacist anyway and blame Trump’s rhetoric. The media is infamous for fake news. Their reaction to this attack will likely just confirm that.”
Op MSNBC – een Amerikaanse fake news-zender – deed Joe Scarborough exact wat de schutter voorspelde.
Scarborough:
“[It] has been the president’s theme the past four years, that Mexicans are invading America and… You know, the President’s rhetoric… It’s raised concerns in real time about the violence that it can engender.”
Aangezien hij een Christchurch–copycat was, zou het logischer zijn als hij Trump als inspiratie voor blank identitarisme te noemen (zoals de Christchurch shooter deed), om zo de maatschappelijk spanningen op te voeren en Trump in de publieke/mediale perceptie nog meer in verband te brengen met fascisme en blank volksnationalisme. Hij schreef ook over hoe de Democraten de VS overnamen door middels open grenzen een electoraat te importeren dat bestond uit Hispanics, die hij als ‘invaders’ beschouwde. Racist: ja. White supremacist: neen. De dader hekelde de demografische transformatie door middel van (illegale) migratie vanuit Midden- en Zuid-Amerika. Hij koos waarschijnlijk een Walmart-filiaal omdat daar doorgaans notoir veel Hispanics zitten. Ze behoren tot een economische onderklasse en zijn vaak niet in staat om airco te betalen, dus brengen ze om in de bloedhitte verkoeling te vinden grote delen van hun vrije tijd in de Walmart door.
Deze moordpartij overschaduwde enigszins het ‘schietincident’ dat erop volgende, nog geen etmaal later.
Links of rechts maakt niet zoveel uit. De pathologie van deze schutters verschilt niet veel van de van Eric & Dylan (Columbine), Seung-Hui Cho (Virginia Tech), Pekka-Eric Auvinen (Finland)
En wat betreft mass shootings in het algemeen: er wordt terecht gewezen op het feit dat de daders jonge blanke (‘witte’/boreale) mannen zijn. Inderdaad. Dan moeten we zoeken naar waarom. Claims over ‘toxische masculiniteit’ en ‘structureel racisme’ gaan niet helpen, integendeel: ze zullen jonge mannen alleen nog maar meer ervan overtuigen dat ze vuilnis zijn; en in het geval van blanke jonge mannen dat ze inherent racistisch zijn.
Maar als we kijken naar het aantal vuurwapendoden/schietincidenten, en we willen kijken welke etnische groep het meest problematisch is dan moeten we, om een compleet verhaal te krijgen, ook kijken naar de moorden die ondertussen zijn gepleegd in Chicago, Baltimore en Brownsville, New York. Bijna allemaal gepleegd door zwarte mannen, bijna allemaal bendegerelateerd. Alleen dan noemen we het anders: ‘drugsgeweld’, ‘bendegeweld’, ‘drive-by’.
Als er in elke jonge blanke man een mass/school shooter schuilt, dan bevat iedere zwarte man een drive-by shooter. Ik heb geen zin in deze benadering, omdat ’ie niets oplost, mensen radicaliseert en simpelweg incorrect is. Maar het zou wel consequent zijn van de mainstream media.
Jesper Jansen.
p.s.: Ter nuancering, en om de futiliteit van deze ‘welke kleur had de schutter’-benadering aan te tonen een overzicht van de schutters van dit jaar. Ga zelf maar melanine-turven. Mij boeit het niet wie het doet. Wel hoe de media het framen. ‘Der ewige weiße Mann’? Het blankemannen-wereldcomplot?
p.p.s.: Volgens Snopes klopt onderstaande afbeelding grotendeels, maar is de definitie van ‘mass shooting‘ (meer dan 4 slachtoffers) niet altijd voor duidelijk gehanteerd. Aangezien Snopes een linkse bias heeft, vind ik het goed genoeg; gezien het feit dat ze een punt maken dat ze liever niet zouden maken.
