“Het probleem is: dit beleid moet als volstrekt mislukt worden beschouwd. Ondanks ruim twintig jaar aan overheidsmaatregelen, actieplannen, bemiddelaars en een aantal door de kunstsector zelf opgestelde codes, is er op dit onderwerp nauwelijks vooruitgang geboekt. Het resultaat? Een overwegend wit en vergrijzend publiek, incidenteel aangevuld met een selectief groepje welwillenden van kleur. Zo is het in ieder geval in de gesubsidieerde plekken voor de traditionele kunsten: in de schouwburgen, in de concertzalen, in de musea.
Niet alleen qua publiek, maar ook qua organisatie blijven gesubsidieerde theaters, concertzalen en musea overwegend witte bolwerken.
Bijna alle pogingen tot een cultuurbeleid dat erop gericht is om mensen met een niet-Nederlandse culturele achtergrond binnen de muren van de culturele instellingen te krijgen, en op dat vlak knelt het het meeste, zijn op niets uitgelopen. Dat roept op zijn minst de vraag op of we het niet helemaal anders moeten aanpakken. Misschien moeten we radicaler ruimte creëren.
Verzuiling is ook aan de orde bij de verdeling van de Nederlandse cultuursubsidies.
De kloof tussen de groepen wordt steeds groter.
De cijfers wijzen anders uit. Het Nederlandse cultuurbeleid moet veranderen. De recente cultuurnota ‘Uitgangspunten Cultuurbeleid 2021-2024’ gaat nog lang niet ver genoeg. Niet langer moet het doel zijn om één cultuur in het keurslijf van de andere te integreren. Door de overheid gesubsidieerde cultuur zou niet exclusief moeten zijn.
Beleidsmakers en een groot deel van de culturele instellingen geven aan de gesubsidieerde cultuur inclusiever te willen maken.
Dat lukt culturele instellingen alleen door intrinsiek te veranderen. Is daar extra subsidie voor nodig?”
https://www.nrc.nl/nieuws/2019/08/23/stop-met-opdringen-witte-cultuur-a3970995
