“In Theorie van de kraal presenteren Schinkel en Van Reekum de ‘kraal’ als een fictief ruimtelijk principe, als een metafoor voor alles wat een geordende ruimte inneemt. Als uiting van de ‘fascistische’ behoefte aan inkaderen, verenigen, orde aanbrengen: ‘Kraal is ordening, toe-eigening van woekeringen, dressuur ervan tot orde, tot circulatie, tot regelmatige terugkeer.’ Schinkel en Van Reekum zien het als ‘een biopolitieke ruimte waarbinnen populaties gedresseerd worden voor de circulatie van arbeid en kapitaal.’
Je zou dit een sociologenideetje kunnen noemen, maar Schinkel en Van Reekum maken een wilde en hatelijke gedachtevlucht om hun totale afkeer van de huidige ‘wereld’ te ventileren. Ze hebben zich ver van de werkelijkheid opgesteld. Ze bedienen zich van een metafysisch dieventaaltje dat een potje opgewonden filosoferen oplevert, verwant aan het communisme dat de Franse filosoof Alain Badiou tegen alle redelijkheid in hooghoudt.
Wil men ordening, dan hebben we volgens Schinkel en Van Reekum te maken met fascisme: ‘fascisme is de dynamische kracht van de orde.’ In politieke termen gevat: ‘De huidige incarnatie van fascisme is uiteindelijk precies dit: explicitering van het ideologisch programma van de bestaande orde.’ Er is geen ‘wezenlijk verschil tussen de orde en het fascisme.’
Maar Schinkel en Van Reekum vinden de ‘bestaande orde’ al fascistisch. Hoe grof kun je zijn?
Zo gaat het in het boek ook voortdurend over de ‘witte mensen’ die alles fout hebben gedaan, al eeuwenlang.
Spreken van ‘witte mensen’ (de halve mensheid) en die allemaal ‘gewelddadigheid’ toedichten: dát is nog eens fascistisch. Die witte mensen moeten van Schinkel en Van Reekum leren ‘dat er mensen zijn die witheid haten die weten dat haat het wezen van witheid is.’
Maar heeft het zin om te stellen, en is het waar, dat ‘haat het wezen van de witheid’ is? Schinkel en Van Reekum creëren willens en wetens een wereldomspannende tegenstelling tussen wit en zwart, een nieuw manicheïsme.
Schinkel en Van Reekum worden aan het eind van hun boek walgelijk sentimenteel.”
https://www.vn.nl/literaire-kroniek-rosanvallon/
