Toegegeven, die kerstbomen hadden we waarschijnlijk al, en we hingen er ook al zooi in, maar de reden waarom we nu kerstbomen volhangen met ballen hebben we aan de Romeinen te danken. Voor zover ‘dank’ hier van toepassing is.
Eensch hielden de Romeinen een volkstelling, waar een man en zijn zwangere vrouw voor op de been moesten. Naar verluidt was de vrouw niet zwanger van die man, maar dat doet er nu even niet toe. Want ze roddelden in die dagen ook al heel wat af, en aan ‘bijslaap’ doen en daar smoezen voor verzinnen was toen evenmin ongewoon. Dit terzijde, terug naar het verhaal.
Onderweg strandde het stel in een stal, waar het kind werd geboren. Een jongetje. Het jongetje groeide op tot een jongeman met twee linker handen, wat maakte dat zijn vader hem (“zijn lul met vingers”) niet in zijn timmermansbedrijf wilde hebben. Dus ging hij zwerven. En werd prediker.
Tot zover niets bijzonders. Net als nu barstte het in die tijd van allerhande predikers. Deze prediker, hij werd Jezus genoemd, werd op enig moment echter door de Romeinen aan het kruis* geslagen. Wederom niets bijzonders, de Romeinen nagelden vaak mensen aan kruisen. De kruisiging van deze Jezus, en alles rond die vent, ging echter viraal. Nou, aanvankelijk slechts een beetje, want serieus viraal ging het pas toen een Romeinse keizer het gepredik van Jezus, of wat men er inmiddels van gemaakt had, ook wel aardig vond. Wel pas op zijn sterfbed, maar soit.
Het viraal gaan werd nadien al spoedig een veelal opgelegd viraal gaan, en niet zelden gewelddadig opgelegd bovendien. Ondanks het virale gebruik van het zwaard om te overtuigen duurde het toch nog tot in de 15e eeuw voor iedereen in onze Europese contreien deze Jezus had omarmd. En zijn geboorte met zooi in kleine dennenbomen begon te vieren. Indien met een kerststal eronder, mogen de Romeinen hier ook voor bedankt worden. Voor zover van toepassing.
* Een kruis waar vele verhalen over bestaan. Inclusief verhalen die reppen van het gebruik van ‘kerstboom’ hout.
