“In Pompeii, zo meldt ons dit weekend de Britse kwaliteitskrant The Guardian, is ontdekt dat de Romeinen het recyclen hebben uitgevonden. Ik durf te wedden dat de meeste mensen koppensnellers zijn, dat ze het op zich aardige artikel niet hebben gelezen en dat ze alleen de uitvinding van het recyclen hebben onthouden. Een leuk weetje. Binnenkort, als de pubs weer open zijn, zal iemand het bij zijn biertje tegen iemand anders zeggen. Zo komen de misverstanden in de wereld. Hier te lande pompten de media onlangs de wereld in dat het Thermenmuseum het oudste gebouw van Nederland was (alleen waar bij een specifieke definitie van gebouw), dat Nijmegen de oudste stad van Nederland was (negentiende-eeuwse kletspraat) en dat de Romeinen het homohuwelijk kenden (te eenvoudig).”
https://mainzerbeobachter.com/2020/04/27/misverstandenleveranciers/#more-47346
Over recyclen gesproken. Of juist niet.
Monte Testaccio (alternatively spelled Monte Testaceo; also known as Monte dei cocci) is an artificial mound in Rome composed almost entirely of testae (Italian: cocci), fragments of broken ancient Roman pottery, nearly all discarded amphorae dating from the time of the Roman Empire, some of which were labelled with tituli picti. It is one of the largest spoil heaps found anywhere in the ancient world, covering an area of 20,000 square metres (220,000 sq ft) at its base and with a volume of approximately 580,000 cubic metres (760,000 cu yd), containing the remains of an estimated 53 million amphorae. It has a circumference of nearly a kilometre (0.6 mi) and stands 35 metres (115 ft) high, though it was probably considerably higher in ancient times.[1][2] It stands a short distance away from the east bank of the River Tiber, near the Horrea Galbae where the state-controlled reserve of olive oil was stored in the late 2nd century AD.[3] The mound later had both religious and military significance.
https://en.wikipedia.org/wiki/Monte_Testaccio
https://romenieuws.wordpress.com/2009/02/26/monte-testaccio-of-de-schervenberg-in-rome/
