Vorige keer werd afgesloten met:
“Om het gas open te houden, en om te leren ervan te houden in plaats van het te haten, zullen er op deze plek de komende tijd wat pedagogisch volkomen verantwoorde Biker Lives Matter stukken volgen. Hopelijk verandert deze educatieve serie de haat in begrip en respect. En wordt de afkeer een verlangen. Een honger naar gebrul. Wat in lettervorm reeds gestild kan worden.”
Vandaag is het racismedag. Een prima dag om te beginnen iets te doen aan je Homo velocites haat. Start met preciezer worden. Want Homo velocites is een grove verzamelnaam. Er zijn meerdere rassen. Die allen maniacalis mutaties kennen. Daarom tijd voor rassenleer. Leer de verschillende takken en hun eigenschappen. Denk daarbij niet dat ze met z’n allen één innige clan vormen. Het broeder- en soms zusterlijke gezwaai naar elkaar schetst een vals beeld.
Om te beginnen is er eigenlijk al sprake van twee groepen van Homo velocites. De wetenschap heeft de Homo velocites ingedeeld in de takken duo succedant en quatuor succedant. Vrij vertaald, hoewel dit eigenlijk nogal kennisloos andersom gebeurde, twee– en viertaktigen. Ze liggen elkaar niet. Geen gezwaai, zeg maar. Onderstaand een korte omschrijving.
Tweetaktigen
Hebben een tweefasige korte spijsvertering, wat hun excrement nogal smerig maakt. Naast deze vervelende eigenschap wordt ook de irritant snerpende spraak weinig gewaardeerd. Het zou zomaar kunnen dat zij de bron zijn van veel gehate herrie. En straatterreur. Waar vooral de kleine vespasianus ondersoort, ook wel scooterhoodie genoemd, zich schuldig aan maakt. Wat evenmin uitnodigt om te gaan zwaaien.
Viertaktigen
Hebben een vierfasige lange spijsvertering. Wat relatief schone poep oplevert. De gesproken dialecten, soms wel luidruchtig, klinken zeer muzikaal. De verschillende rassen zijn hierbij goed aan hun klanken te herkennen.
We onderscheiden >
De asiatus is de talrijkste Homo velocites. Met de kleine cubis als meest voorkomende. De asiatus is een vrij jonge tak. Hoewel cubistelgen eerder zijn waargenomen, zeker in Azië, verspreidde de soort zich na 1969 haast explosief. Waarbij de rechtlijnig snel, in viervoud vierfasig sprekende telgen door veel wetenschappers als heersende klasse worden beschouwd.
Britannica, ook wel gekscherend schuurtjesmens genoemd, is een inheemsch Europese, van oorsprong vierfasig enkel- of tweevoudig sprekende ‘staande’ soort. Helaas een grotendeels uitgestorven soort. Waar sommigen de asiatus voor verantwoordelijk houden. Wetenschappers denken echter dat hun slechte spijsvertering de hoofdreden is van het verdwijnen van de authentieke britannica, die geroemd wordt om zijn rustiek prettige tongval.
Germanicum, eveneens ‘geboren’ in Europa, heeft wel wat weg van britannica. Evolutie dreef ze echter uit elkaar. Waar de tweevoudig sprekende britannica het staand doet (als hij het ‘doet’), doet germanicus het vierfasig tegenover elkaar liggend. Wat typisch voor ze is. Hun eveneens klassieke tongval lijkt wel op dat van britannica. Beide soorten proberen inmiddels te overleven met ‘verasiatiseerde’ meervoudige praters.
Retardus is een tak afkomstig uit Noord-Amerika. Een nogal logge en vaak vadsige, schuin tegenover elkaar liggende ‘tweeling’ is de meest voorkomende soort. Deze traag tweevoudig sprekende tweeling praat nogal door elkaar. Het zijn eigenlijk twee samenwonende vierfasige spijsverteringen met een eigen leven. Wellicht vandaar dat ze niet tegen elkaar aanleunen. Hun herkenbare verwarde spraak is zowel beroemd als berucht.
Ducatis is een velocites met Romeinse wortels. Net als retardus betreft het een tegenover elkaar liggende tweeling. Daar houden de overeenkomsten wel op. Want ducatis is een harmonieuze tweeling met een snel en efficiënt werkende, zeer aparte desmodromische vierfasen spijsvertering. Het is een heerlijk strakke slanke soort met een typische, revibrerende tongval. Het zijn schatjes om bij te zwijmelen en van te dromen. Kortom, van alle Homo velocites, een soort om van te houden. Daar kun je geen haat tegen koesteren.
Bovenstaande korte beschrijving is een erg ruwe indeling van de Homo velocites. Na de opmars van asiatus, die het vierfasige met z’n vieren groot maakte (ze hebben het niet uitgevonden) heeft er veel ‘kruisbestuiving’ plaatsgevonden. Ter illustratie, er leven heden meerdere asiatus-retardus ondersoorten. Ook zijn er britannica-asiatus stammen waargenomen. Opvallend hierbij is dat in tegenstelling tot sommige andere soorten met Romeinse wortels, ducatis bijzonder raszuiver blijft. En dan toch zeer geliefd zijn. Zwaaibaar dus. Het kan verkeren.
