Was de vorige een ‘volgens verhalen’, deze is echt gebeurd. Een goede vriend van mijn ouders was een stoere kapitein in de koopvaardij. Aan hem heb ik mijn voornaam Roelof te danken (als in Roelof Michiel Mans). Een voornaam die ik niet gebruik. Niemand in mijn familie gebruikt Roelof. Dat zit zo.
Kort na mijn geboorte hield men aan boord van het schip van mijn ouders’ vriend een wedstrijd ‘wie kan de de meeste borden pap wegwerken’. Kapitein ‘Roel’ won. Een genoegen dat kort smaakte. Zijn maag of darmen barstten. Wat zijn dood werd.
Zijn ‘ziek’-tragische overlijden maakte het voor mijn ouders emotioneel moeilijk om thuis larf Roelof, Roelof of Roel te blijven noemen. En zo werd mijn tweede voornaam de eerste.
Of de pap die kapitein Roel z’n leven kostte Brinta was, waar ik mee werd gevoerd, weet ik niet meer. Waar ‘oom’ Roel de kwantiteit fataal werd, was bij mij de kwaliteit van eh..levensbelang. Pap met klonten bliefte ik niet.
