Kennelijk hebben klimaatactivisten die schilderijen besmeuren of zichzelf vastlijmen aan een talkshowtafel een boodschap. Namelijk: ‘Als we niks doen warmt de aarde verder op en gaat iedereen in de niet al te verre toekomst er aan’. Prima boodschap, daar niet van. Glashelder ook. En op wat ongevaccineerde Leon de Winter-lezers na is eigenlijk niemand het met die boodschap oneens.
Behalve dan dat de naïeve panacee ‘als we nu iets doen kunnen we Aarde nog redden’ hooguit een placebo is. Een papieren doekje voor het bloeden, bedoeld om al te erge ‘klimaatstress’ en al te veel paniek tenminste nog een béétje onder controle te houden.
Ga maar na: als we vanaf vandaag radicaal stoppen met autorijden, vliegen, de industrie, het gebruik van olie en andere fossiele brandstoffen, het eten van vlees en de intensieve veeteelt en met het gebruiken van kolen en gas voor elektriciteit en verwarming dan kunnen we, misschien, voorkomen dat de temperatuur nóg verder opwarmt.
Kortom, als we weer gaan leven zoals homo sapiens in de steentijd, en we bovendien maximaal genocide plegen om de wereldbevolking te reduceren, dan valt het, misschien, over 100 jaar nog een beetje mee.
Misschien.
De totale utopie. Want zelfs het doel om de opwarming zo rond het jaar 2099 in elk geval te beperken tot ‘maximaal 2 graden warmer’ lijkt al niet eens haalbaar. Laat staan dat die opwarming helemaal tot staan kan worden gebracht.
Bovendien is er geen enkele zekerheid: alles hangt samen met het woord ‘misschien‘, want ‘misschien dat we de opwarming nog iets kunnen beperken’, ‘misschien dat de aarde over honderd jaar nog steeds voor een groot gedeelte leefbaar is’, ‘misschien dat als we nu alles op alles zetten het nog meevalt’, ‘misschien dat de mens het nog kan bijsturen’.
Misschien, misschien, misschien…
Misschien ook niet.
Behalve ‘misschien‘ ligt het sowieso niet erg voor de hand dat de burgers van de G20-landen ineens een béétje minder vlees gaan eten, een béétje minder autorijden en een béétje minder gaan vliegen. Laat staan heel veel. Er is ook geen serieus alternatief voorhanden.
Ja, er zijn elektrische auto’s, maar tegen de tijd dat iedereen zijn oude auto heeft afgedankt en er alleen nog maar elektrische auto’s te koop zijn (inclusief de tweedehands markt) zijn we zeker 50 jaar verder. Elektrisch vliegen staat nog geeneens in de kinderschoenen: de eerste prototypes zijn behalve hybride bestemd voor uitsluitend korte afstand en kunnen maar een beperkt aantal passagiers meenemen omdat de accu teveel ruimte inneemt. Om nog maar te zwijgen over een industrie zonder fossiele brandstoffen: er valt weinig te produceren zonder olie, laat staan dat er olieloos masaal kan worden geproduceerd terwijl producten ook nog betaalbaar blijven.
En duurzame energie? Zelfs miljoenen windmolens en honderduizenden hectares aan zonnepanelen, energie-opwekkers met een beperkte levensduur, kunnen niet aan de huidige stroomvraag voldoen, terwijl het bijbouwen van kerncentrales, als die al gebouwd mogen worden, nog jaren in beslag zal nemen. Dit nog afgezien van het probleem met nucleaire brandstof, wat tenslotte ook een fossiele brandstof is die steeds schaarser wordt.
Maar stel, het lukt op wonderbaarlijke wijze om meer dan een beetje te minderen. Stel, het lukt om voor 2030 de CO2-uitstoot echt heel drastisch te beperken. En stel, het lukt ook nog om ondertussen de welvaart redelijk op peil te houden, de bevolking tevreden te houden en dat allemaal is ook nog eens betaalbaar.
Of, veel erger maar niet geheel ondenkbaar, milieu-activisten radicaliseren naar milieuterroristen en grijpen de macht zodat er sprake zal zijn van een klimaatdictatuur waarin alles wat CO2 uitstoot domweg wordt verboden. In de hele EU welteverstaan, want voor het gemak voor het argument gaat het hier om een milieufascistische staatsgreep op Europees niveau.
Wordt het dan allemaal beter? Is de ramp dan voorkomen? Aarde afgekoeld? Generaties die nog eeuwen in vrede en voorspoed leven als dartelende elfjes in een sprookjesbos?
Natuurlijk niet!
Vertel een paar honderd miljoen semi-alfabete plattelandsbewoners in India dat ze voortaan vegan moeten leven, geen bos meer mogen kappen voor hun landbouw en echt moeten stoppen met kinderen baren. Vertel het ook aan die paar honderd miljoen mensen op het platteland van China, Brazilië, eigenlijk heel Zuid-Amerika, aan de inwoners van Nigeria, Tsjaad, Zimbabwe, Zuid-Afrika, Niger, Saoedi Arabië, Thailand, Indonesië, Madgascar en Sri Lanka. Veel succes met uitleggen dat ‘vlees eten bijdraagt aan de opwarming van de Aarde’, dat kunstmest gebruiken geen goed idee is ‘want het klimaat’ en dat fietsen behalve gezond echt veel beter is voor het klimaat dan een diesel-pickup.
En vergeet ook niet om alle 331 miljoen Noord-Amerikanen, waarvan de helft stemt op een president die überhaupt niets wil weten van klimaatakkoorden of CO2-uitstoot-beperking, te vertellen dat ze zo snel mogelijk van hun auto af moeten, geen vlees meer mogen eten en minder moeten produceren en consumeren. Auto, vlees en kapitalisme zijn nau-we-lijks in beton gegoten granieten pijlers onder de Amerikaanse samenleving, nietwaar?
Nee, echt opbeurend is die klimaattoekomst niet.
Klimaatactivisten doen graag alsof ze een boodschap brengen die nog niemand heeft gehoord, maar in werkelijkheid is iedereen al lang doordrongen van het probleem achter die boodschap. Er is alleen geen oplossing voorhanden.
Het is als in de film Don’t look up alleen het probleem is niet dat niemand die komeet wil zien, het probleem is dat iedereen die komeet wel ziet, maar dat er tegen een aanstormende komeet niets is te doen. Je kunt je afvragen wie precies weigeren omhoog te kijken om de aanstormende komeet onder ogen te komen. Zijn het de mensen die doorgaan met CO2 uitstoten? Of zijn het juist de activisten zélf die weigeren te accepteren dat het leven op Aarde, hun leven, tegen het einde aanloopt?
Natuurlijk, de onmogelijkheid om iedereen duurzaam te laten leven is geen reden om het zelf, in Europa of de G20-landen, dan ook maar na te laten. Alle beetjes helpen. Beter 2 graden opwarming dan 6 graden opwarming. Maar het blijft een druppel op een gloeiende plaat. En tenzij iedereen op de wereld radicaal stopt met modern leven, eigenlijk überhaupt leven, zoals ze gewend zijn, blijft klimaatopwarming de komeet die op Aarde afstormt, op weg naar een onvermijdelijke catastrofe.
Er zit er niets anders op dan te accepteren dat over 100 jaar een generatie opgroeit op een te hete wereld, waar door stijgend water te weinig plek, te weinig voedsel en te weinig drinkwater is voor teveel mensen.
Het beste, kortom, wat de mensheid kan doen is stoppen met zichzelf voortplanten. Misschien dat dan ooit weer ruimte is voor de mens op de mensloze planeet.
Misschien. Heel misschien.
Het is een gruwelijk vooruitzicht voor de huidige generatie jonge mensen, wat u zegt. Maar die constatering maakt het niet minder waar. En tegen de realiteit protesteren door je vast te lijmen aan de babbeltafel van Beau van Erven Dorens verandert niets aan die realiteit.
De boodschap van de activisten is aangekomen, heus. Het is nu zaak dat de betekenis van die boodschap ook bij de boodschapper zelf doordringt.
Die boodschap is: alles is eindig. En niet alles is maakbaar. Don’t look up. Look down.
