Na de overwinningsspeech van Thierry Baudet horen we het steeds vaker: hou nou toch eens op met die boreaalse praatjes! Er zijn belangrijkere dingen, zoals de enorme kosten van de klimaatmanie, het verlies van politieke en economische kracht van ons land binnen de EU, en immigratie. Straks kunnen de rekeningen niet meer betaald worden; dat is belangrijker dan literaire bespiegelingen en borrelpraatjes waar de politieke leider van de FVD zich teveel mee bezig houdt.
De critici missen het belangrijkste punt. De bron achter de klimaatmanie, het Europese massadenken en de immigratie is cultureel. We zitten middenin een keiharde culturele oorlog. We zitten in het defensief. De ideologieën, personen en geldstromen in deze culturele oorlog zijn misschien niet zo zichtbaar – niet zo verwonderlijk gezien onze gekleurde media – maar dat maakt ze niet minder reëel.
Het niet willen or durven voeren van deze culturele strijd zou de FVD transformeren tot de VVD. Na twaalf jaar lidmaatschap van die club werd ik door Marrakesh moreel gedwongen mijn lidmaatschap op te zeggen. De VVD blaft, maar bijt niet. Ze verliezen de culturele oorlog. Daarom blijft immigratie doorgaan. Daardoor tekenen ze dure klimaatmanieakkoorden samen met GroenLinks. En dat verklaart ook waarom de VVD internationale akkoorden steunt die de persvrijheid inperken. Je kunt geen economisch succes bouwen op drijfzand. Zakelijkheid en boreaalse ideologie zijn afhankelijk van elkaar.
Hoe lang al zitten we in het defensief? Al tientallen jaren. De groei van de bevolking (vrijwel geheel door immigratie), de bijbehorende woningnood en druk op het sociale systeem, het verlies van rente op spaarrekeningen door het rentebeleid van de Europese Centrale Bank, de nieuwe rassenpolitiek, problemen rondom de veiligheid, et cetera. Voor de meer zakelijk en economisch gerichte leden van de FVD: dit zijn geen natuurverschijnselen maar cultureel gedreven ontwikkelingen waar geld, personen en organisaties achter zitten.
Een voorbeeld. De massa-immigratie werd gefaciliteerd door Niet-Gouvernementele Organisaties (NGO’s) die met bootjes immigranten oppikten in de Middellandse Zee. Deze clubs werden politiek beschermd en gesteund. Kritiek daarom heette racisme of fascisme, zoals gebruikelijk. U gaat betalen voor de extra kosten op huisvesting (woningtekort), veiligheid, sociale voorzieningen, zorgkosten etc. Ook uw eventuele kinderen en kleinkinderen zullen daarvoor moeten betalen. Dat is de prijs van het verliezen van een culturele oorlog.
De Barbarijse piraten voeren met schepen vanuit Algiers. In het begin waren het vooral Berbers, maar er kwamen ook Turken en Arabieren bij. Eeuwenlang roofden ze schepen en verkochten ze blanke christenen als slaven. In de Europese kunst is dat soms romantisch verbeeld door op het doek naakte blanke slavinnen te schilderen die op een Arabische slavenmarkt gekeurd werden. De Barbarijse piraterij gaf steeds meer schade, tot de VS, Engeland en Nederland het zat werden en een vloot stuurden. Toen was het snel gebeurd. Ook Nederlandse schepen bombardeerden in 1816 de stad Algiers.
De nieuwe rassenpolitiek wordt in Nederland gesteund door het vlaggenschip van de Barbarijse vloot, GroenLinks, met in de kielzog diverse andere partijen zoals de ChristenUnie. Het idee is dat door middel van discriminatie op huidskleur ervoor gezorgd moet worden dat er gelijke uitkomsten komen in het onderwijs, op de werkvloer, of welke plek dan ook. Het Openbaar Ministerie doet daaraan mee door een selectief vervolgingsbeleid, bijvoorbeeld het maandenlang zetten van een groot team op de Blokkeerfriezen zonder actief de tegenpartij te vervolgen. Die tegenpartij werd gefinancierd door o.a. de Gemeente Amsterdam, Soros, en nog wat bedrijven met internationale belangen. De culturele oorlog wordt gevoerd met geld en heeft geldelijke gevolgen.
Op dit moment nog actiever is discriminatie op geslacht, zoals nu gaande is op de Universiteit Eindhoven, waar alleen vrouwen kunnen solliciteren. Leidend in de ideologie is dat gelijke kansen minder belangrijk zijn dan gelijke uitkomsten. Mensen moeten gelijkgeschakeld worden. Wie zich tegen de gelijkschakeling verzet, is “fascist”. Hoe bizar.
Veel VVD leden wilden graag als lief en “beschaafd” gezien worden door hun linkse vrienden. Nadat links de culturele oorlog won kreeg het een monopolie op de invulling van woorden als “beschaafd” en “rechtvaardigheid”; door hun invulling van deze termen af te dwingen werd een werkelijke discussie de kop ingedrukt met de inmiddels welbekende valse plakkertjes als “fascisme” en “populisme”. Met andere woorden, veel liberalen hadden geen ballen. En daarom betalen we nu bakken met geld aan Europa, aan klimaataflaten en aan immigratie.
Trump komt als “onbeschaafd” uit de hoek en komt ermee weg. Hij laat zich niet in een door links gedefinieerde beschavingsdwangbuis opsluiten. Dat moeten rechtse partijen ook doen. Je moet de confrontatie niet mijden terwijl er een stille oorlog tegen je gevoerd wordt.
Links heeft de definitie van “beschaving” weten te domineren; dat laten ze zich niet zomaar afpakken. Wie het moreel juiste weet te bepalen, kan ook de geldstromen bepalen.
Bij de laatste verkiezingen voor Provinciale Staten werd bij GroenLinks de campagne geleid door Duyvendak. Hij staat bekend om zijn betrokkenheid bij de terroristische organisatie RaRa. Als de FVD een campagneleider zou kiezen die ooit actief was bij het plegen van aanslagen, dan was het land te klein. GroenLinks doet het en komt ermee weg, sterker nog, was bij die laatste verkiezingen een winnaar. De culturele strijd gaat dus niet alleen om klimaat, immigratie en Europa. Het gaat over politieke macht, over miljarden euro’s, over uw kans op een baan en een huis, over de kansen van uw kinderen, over de toekomst van dit land.
Voor kortzichtigheid is uiteindelijk geen plaats binnen de FVD, getuige het vertrek van een voormalig prominent lid. Hoezeer hij zich ook verdienstelijk gemaakt heeft in de opbouw van de partij; hoe eens we het ook kunnen zijn met zijn opvattingen over belastingen, economie en de kosten van de immigratie en klimaatmanie; uiteindelijk weigerde hij mee te gaan met het gevecht tegen de bron van al die ellende. Ik wens hem het allerbeste, want zo afscheid nemen van een partij waar je hard aan gewerkt hebt is niet gemakkelijk. Toch begrijp ik zijn aanvallen niet op de voorman die wel bereid is de culturele strijd te voeren. Ook FVD leden moeten goed beseffen dat we in deze culturele oorlog in het defensief zitten, dat de belangen enorm groot zijn, en dat een dolkstoot in de rug bepaald niet gaat helpen.
Het probleem is kleinburgerlijkheid. Of de media. Maar vooral kleinburgerlijkheid. Ik zie veel mensen, ook FVD leden, afgeven tegen alles dat letterlijk en figuurlijk niet in hun straatje past. Dat een opkomende oppositiepartij ook veel ontevreden mensen aantrekt is begrijpelijk. Als die onvrede niet omgezet kan worden in opbouwende actie of energieke strijd, dan wordt het een soort cynische onvrede die niemand vooruit zal helpen. In deze culturele strijd loont het om je horizon te verbreden. Er is van alles in beweging en je kunt ervoor kiezen deel uit te maken van die beweging.
De rol van GroenLinks en aanverwanten is die van vernietigde vernietiger. Een deel van hemzelf is al vernietigd: zijn identiteit. Hij is ontworteld. Vaak is hij een seculiere stadsbewoner, zonder authentieke binding met het land, cultuur, religie en volk waaruit hij voortkwam. De analyses over de massa-mens van Erich Neumann en Alexander Dugin zijn wat dat betreft verhelderend. Zulke mensen missen soms ook een normaal ontwikkelde geslachtelijke identiteit en zijn gevoelig voor mania. Om zichzelf te handhaven moet hij als het ware een valse identiteit en valse zingeving opbouwen. Kortom, hij kan niet echt eerlijk zijn tegenover zichzelf; zijn bestaan is een vlucht in een soort onvolwassen fantasie. Als die valse identiteit bezit neemt van een groep gaat het vervolgens ook vernietigend werken voor de gemeenschap. Niet in staat tot realiteit en waarheid, zullen woorden omgekeerd worden. Gelijkschakeling heet “anti-fascisme”, discriminatie heet “positief” of “gelijkheid”, milieubelastende technologie doorduwen die nauwelijks effect heeft op het planetaire klimaat heet “de wereld redden”, enzovoorts. E.e.a. gaat nog een stap verder dan de slavenmoraliteit van Nietzsche en valt wellicht het best te vergelijken met de onderliggende mechanismen achter automutilatie.
Interessant in dit opzicht is de kritiek op Amerika, defensie, de NAVO, en met name Trump uit dat kamp. We zijn afhankelijk van Amerika voor onze defensie, en dus koesteren zulke mensen een afkeer tegen Amerika, terwijl ze tegelijkertijd geen voorstander zijn van een serieuze eigen defensie. Dit gaat voorbij normale kritiek en heeft diepe psychische oorzaken.
Of neem het klimaat. Eenzijdige maatregelen van Nederland door het land vol te plempen met voor het milieu riskante zware metalen zoals in accu’s en zonnecellen, terwijl daar geen meetbare klimaatresultaten tegenover staan, is puur symboolpolitiek – met een minder symbolisch resultaat voor de economie. Begrijp me niet verkeerd – ik wil best geloven dat de mens invloed heeft op het klimaat, ik zie ook graag minder afhankelijkheid van nare oliestaatjes, en ook ik wil de bevingen in Groningen liever niet meer. Maar ik geloof niet in symboolpolitiek. Oplossingen moeten technische en economisch verantwoord zijn. Desnoods moeten we zelfs nadenken over kernenergie. Echter, dat sluit niet aan bij de linkse emotie.
Die emotie komt ook naar voren als linkse moraalridders graag de vrouwen en kinderen van de terroristen van de Islamitische Staat terug wil gaan halen naar Nederland. De behoefte aan zelfverminking is zodanig groot dat de Staat in actie moet komen om ze hierheen te halen – op uw kosten, uiteraard.
Socialisme en eenzaamheid lijken hand in hand te gaan. De zo linkse steden kampen met eenzaamheid; het sociale kapitaal staat onder druk door de multiculturalisatie. Sociale politiek en socialisme gaan niet altijd samen. In de steden zijn er meer echtscheidingen en de kosmopolitische cultuur is letterlijk onvruchtbaar; het gebrek aan baby’s denkt met te moeten opvangen worden met immigratie. Zelfs de Dalai Lama zet tegenwoordig vraagtekens bij de migratiepolitiek.
Denigrerend doen over “boreaalse praatjes” als u politieke, filosofische en literaire beschouwingen niet snapt is dus niet zo handig. Voor zulke mensen is er al een partij: de huidige VVD.
Hoe graag de GroenLinks ook de Barbarijse mensensmokkelvloot wil steunen; hoeveel steun ook de NGO’s, waaronder ook Artsen zonder Grenzen (what’s in a name), kregen van de politiek en de media; ook nu weer lijkt er een reactie te komen nu de Italianen het zat zijn en de meeste NGO’s met hun mensensmokkel noodgedwongen gestaakt zijn. Een tegenoffensief kan dus werken.
Maar de migratie is nog niet helemaal gestopt en de gevolgen van migratie zullen ons en al onze nakomelingen nog eeuwenlang tot last zijn. Een culturele oorlog verliezen is duur, als in heel veel geld duur. Een economisch verlies kun je nog te boven komen; de prijs van omvolking is dikwijls permanent.
Behalve de culturele oorlog moet ook de electorale strijd gewonnen worden. Veel aspecten van de culturele oorlog vallen buiten de zicht- en denkkadertjes van de door de massamedia gehersenspoelde kiezers. Met “boreaalse praatjes” kun je die kiezers niet bereiken. Goede politieke marketing richt zich op punten die mensen snappen, voelen en zowel zakelijk als emotioneel beroeren op dit moment. Ik begrijp de mensen die dit benadrukken. Maar onderschat ook niet de grote groep kiezers die geen pseudo-VVD willen maar oprecht bezig zijn de wereld te duiden buiten de smalle kaders van de NPO.
Red de economie. Red uw cultuur.
Evert Mouw
De auteur is opgeleid tot medisch informaticus en politicoloog. Hij heeft een eigen weblog.
