“Het is elke keer hetzelfde riedeltje. Hij somt op: geen vervoersbewijs kunnen laten zien of onvoldoende saldo op de chipkaart hebben maar wel in de bus blijven, waardoor passagiers vertraging oplopen omdat de politie moet worden opgeroepen.
Dweilen met de kraan open is het. Sommige overlastgevers zijn al drie keer uit de bus gehaald, krijgen een boete van de politie, maar stappen de vierde keer doodleuk in zonder kaartje. Aan een vervoersverbod hebben ze maling.”
Die gasten weten dat we onder tijdsdruk staan en hopen zo dat ze mogen blijven zitten.” De chauffeur mist daadkracht bij de politiek. „Waarom worden deze gasten niet gewoon opgepakt en vastgezet? Ik begrijp dat echt niet.”
De jongens zijn veelal afkomstig uit zogeheten ’veilige landen’, zoals Marokko. Hun asielaanvraag is bij voorbaat kansloos.
Maar de buschauffeur heeft een andere ervaring. „Als de controleurs naar huis gaan, zie je die gasten weer in de bus. Deze jongens wanen zich onaantastbaar.””
