Wat krijg je als je jarenlang talentloze activisten wijsmaakt dat ze kunst kunnen maken en er een gevaarlijk diversiteits- en inclusiviteitsbeleid op nahoudt dat gezond anti-witmang is? Juist! De revolutie die zijn eigen kinderen opeet!
“OPEN BRIEF VAN 600+ KUNSTPROFESSIONALS: WIJ ZIEN JULLIE, WITTE KUNST- EN CULTUURSECTOR
Wij zien hoe jullie steeds opnieuw het recht hebben toegeëigend om onze artistieke agenda’s te beperken tot jullie probleem, jullie opvattingen over racisme, zonder je ooit daadwerkelijk intrinsiek te bekommeren om wie wij zijn om wat wij willen, om wat wij doen. Zonder een fractie van je macht uit handen te geven.
Wij zien jullie.Wij zien het gemak waarmee jullie ons allemaal op één hoop vegen, ons werk, onze thema’s, onze culturen bij elkaar gooien en samenpersen tot een vormeloze al dan niet urban ‘ander’ die je wanneer het uitkomt achteloos een plekje aan je tafel-van-vele-tinten-wit geeft. Voor even op een hoge stoel, met een slabbetje om, maar wanneer we te diep met onze vinger in de pap roeren, te hard praten of een vlek maken, worden we net zo hard voor een ander ingeruild. Want de mensen aan tafel moeten wel ongestoord door kunnen eten. De codes en de checkboxen moeten afgevinkt.
Wij zien jullie.Wij zien hoe beleidsplannen en programmaboekjes met homeopathische druppels diversiteit verkleuren maar de kern van de sector – besturen, directie, artistieke leiding – hagelwit blijft. We zien hoe die hagelwitte kern de maat van alle dingen is – en blijft.
Wij zien jullie.”
Onleesbaar doch geestig J’accuse, hier in de theatersubsidiebode.
